تقلب در انتخابات اونقدر جرم بزرگی برای یک حکومت نیست به طور کلی. به همین دلیل اعتراضی هم کسی به تقلب به انتخابات دیگه نداره. چرا که در انتخابات بعدی هم اجازه حضور حسن روحانی داده شد و اکثر مهره هایی هم که حسن روحانی استفاده میکنه حالا چه سران فتنه باشن چه  چیز دیگه اکثرا همون مشی موسوی رو دنبال میکنند یا نزدیکترین چیز ممکن. باقی مسئله جنبش سبز که اعتراضش بیشتر به نحوه وقوع قضیه بوده که چیزی که ما شنیدیم لاریجانی به موسوی گفته برنده شده و تبریک گفته. بعد مسیر راه خانه رهبری بسته شده و هاشمی نتونسته برسه و خاتمی پشت در مونده، کروبی زیر بارون خیس شده و این صحبتها. بابا دیگه جنبش سبز این مسائل بود و پاسخ حکومت هم به اعتراضات این بود که در انتخابات بعدی وا داد که حالا چه تقلب شده و چه نه نیروهای معترض هم وارد بشن که از نظر ما که بیرون زندان هستیم باید کافی باشه. در غیر اینصورت چون ما اون آدمها نیستیم پررو بازیه در کار حکومت دخالت کنیم. در ادامه مسلما به خاطر این شوک عظیمی که وارد شده حتما خلل های بسیاری در سیستم هست که برای زندگی خیلی از همین افرادی که در زندان نیستند یا دیگه در زندان نیستند هم وجود داره که باید خودمون به عنوان همین گوساله هایی که این کارو کردیم درست کنیم. باقی موارد هم که صرفا این افتخارش هست که فیلان و فیلان و جنبش تونست خودشو واقعا و دیدگاه خودشو اثبات کنه هرچند که این هزینه های زیادی رو برداشت. مهم هم نیست کی جنبش هست. الان به نظرم بیشتر هر کسی باید به خودسازی بپردازه که حرف تو خالی هم نباشه و همون نیروهای خیرخواه مردمی باشه. در مورد کسان دیگری هم که بوده اند و به دردسر افتاده اند اعم از همه کسانی که همفکر و همکار و همراه بوده اند و دچار ضرر شده اند چه ایرانی، چه ترکیه ای، چه تونسی، چه مصری، چه فلسطینی، وظیفه ما این هست که دین شخصی خودمون رو و شرط دوستی رو ادا کنیم و لااقل به نحو مطلوب به مساله رسیدگی کنیم که از بلاتکلیفی در بیان. مثلا اگر موسوی و کروبی زحمت زیادی برای این کار کشیده اند به نظرم اگر محاکمه عادلانه بشن و بتونن حرفهاشون رو بزنن و از خودشون دفاع کنن به هر حال بهترین حالت ممکن هست چون موسوی واقعا بلنگو گرفته بود دستش ترک وانت وسط خیابون. آدم اینو دیگه نمیتونه انکار کنه. منم از شما چه پنهون کلا خیلی باهاش حال کردم اما خب همه رو یکم جو گرفته بوده و این کاملا واضحه.

پی نوشت: اینم که همه ایرانیها اعم از ایرانی و خارجی به نظرم باید به موسوی و شخصیتش افتخار کنن. ایشون ملتی رو زنده کرد و از اجر و قرب بالایی برخوردار هست. تمامی صحبتهای ایشون، تمامی عکس های ایشون من خودم معتقدم که با خلوص نیت گرفته شده. من خیلی علاقه داشتم میرفتم با ایشون داخل همون حصر خانگی درباره نقاشی صحبت میکردم. درباره کروبی هم که ایشون تمام تلاش خودش رو کرد که صدای نسل جوان باشه. نسل جوانی که خیلی فاصله گرفته به واسطه توپ دولایه ها و بعد توپ چل تیکه ها و بالاخره با شیطنت تونسته خودشو به اونجایی که باید برسونه. برداشت کلیم هم از رهبر معظم انقلاب این هست که واقعا خاک برسر همه ما بکنند که هیچ کار درست و حسابی نمیکنیم. اگر انتقادی داریم به نظرم رهبرمعظم انقلاب شاید کلا خیلی شبیه ما نباشه اما همونجایی که نشسته واقعا با هر امکاناتی که داره و از نظر خودش به عنوان مرجع تقلید مهم هست در جهت پیشرفت تلاش میکنه. تقصیر ما بود که رهبر معظم انقلاب نشدیم. تقصیر ایشان نبود واقعا.

پی نوشت 2: این هم که من واقعا میدونم این قضیه از کجا آب میخوره و اصل مشکل چیه که نمیتونم بگم. بیخود رهبر معظم انقلاب رو شماتت نکنید. احمدی نژاد رو شماتت کنید به خاطر سیاست های غلطش و البته اشتباه رهبر هم همون خالی بودن دستش از مهره های کارآمد بود. به هر حال بنده از اصل مشکل مطلعم.