۱۳۹۲ تیر ۱۷, دوشنبه

اصلاح طلبان، میانه روها و روحانی

با انتخاب حسن روحانی به ریاست جمهوری همه میدانند اتفاق تازه ای در تاریخ جمهوری اسلامی افتاده است. تازه بودنش را لازم نیست من توضیح بدهم خودتان در جریان هستید. پیروزی قاطع در انتخاباتی نه چندان آسان از آن حسن روحانی شد که علاوه بر حضور چندین و چند ساله اش در پست های کلیدی جمهوری اسلامی همچنان مهره جدیدی لااقل از دیدگاه رسانه ای به شمار میاید. علت جدید بودن روحانی را شاید بتوان به دوری چند ساله اش از صحنه اصلی اتفاقات مرتبط کرد. اینکه چه اتفاقات ریز و درشتی در داخل و خارج از کشور روی داد که به انتخاب روحانی انجامید از حوصله این بحث خارج است اما باور کردن یک نکته ضروری است. اینبار دارد اتفاق جدیدی میافتد و وضع و اوضاع با وجود همه بدبینی های موجود در میانه راه دولت احمدی نژاد چندان هم بد نیست. شاید گره های کوری که از ابتدای تاریخ پر فراز و نشیب جمهوری اسلامی دست و پای همه را بسته ایند باید باز شوند. این گره های کور مسلما ارتباط مستقیم به جنگ هشت ساله، نا آرامی های داخلی، گروههای مخالف خارجی و مهره های جدید جمهوری اسلامی دارند. کمی اگر ذهن خود را خوب در جریان حوادث ایران قرار دهیم یادمان میاید که ایران همان کشوری است که همواره در حال تغییر است و وجود چالش برای ایران و ایرانیان از بدیهی ترین اتفاقات روزمره است این را همه ایرانیان در زندگیشان چه داخل و چه خارج از کشور تجربه میکنند. ایده های متفاوتی در جامعه در تقابل با هم قرار میگیرند. گل کوچک بازی کردنهای خیابانی نهایتا به گل بزرگ تبدیل میشوند. کهنه و جدید، کلاس های کنکور از قدیم تا به امروز. فیلمها و سریال ها. همه و همه، کلاه قرمزی و پسرخاله. اینها چیزهایی هستند که هرگز تمام نمیشوند. اینها چیزهایی هستند که هرگز فراموش نمیشوند. از همه این حرفها گذشته روحانی همه را از گمانه زنی در مورد کابینه اش بر حذر داشته است که این کار بسیار درستی است. به نظرم وقتی رییس جمهور این درخواست را میکند مردم میتوانند به حرف او اعتماد کنند و این کار را نکنند اقلا حالا که مثلا یک رییس جمهور مناسب پیدا شده است. با در نظر گرفتن جمیع موارد این برای ایرانیان بهتر خواهد بود. حالا گذشته از این مساله. نکته اساسی که باید به آن توجه کرد تلاش برای بهبود سطح زندگی مردم است. پیر و جوان مملکت ما در ایران هنوز از فراهم کردن زندگی آبرومندانه و آسایش بخش برای خود محروم است. این بزرگترین مشکلی است که بر دوش همه در ایران مانده است.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر